Mijmeringen: 'Paspoort'

'Mijmeringen' is een wekelijkse column van Dongenaar Rinus Krijnen

Paspoort

Als je met een vals ticket aan de deur staat van een concert of festival, word je de toegang geweigerd. Men scant de voorgelegde QR- of barcode en het verdict valt. Geldig of ongeldig. Bij een paspoort lukt dit blijkbaar niet. Alle paspoorten hebben een uniek nummer, en als ze dit nummer zouden vergelijken met een database zou dit hetzelfde kunnen werken als bij de ticketcontrole van een cultureel event. Wellicht wat complexer, omdat je meer zekerheden wil inbouwen, maar toch. Mogelijk kan een corrupte ambtenaar unieke waardes toevoegen aan de database, waardoor, ondanks de controle, het paspoort echt lijkt. Met een vier- of wellicht wel acht ogen principe bij het opvoeren van dit uniek kenmerk, is de kans dat de corrupte diender een vals documentnummer inbrengt al een stuk kleiner.

Er zijn overigens nog wel meer opties om de opslag-veiligheid te vergroten. Zo zou iedere schakel tot de database een deel van het unieke nummer moeten genereren en de finale controleur de algoritmes moeten toetsen hoe deze delen tot stand komen. Ik verzin ze waar u bij staat, maar het moet toch mogelijk zijn een uniek, veilig nummer te genereren. Bij de banken lukt dit al decennia uiterst succesvol. Blijkbaar is het erg moeilijk om een goede nummercontrole te realiseren. We zijn waarschijnlijk afhankelijk van internationale afspraken. Te ingewikkeld om af te spreken en elk land wijst naar een ander. Hier is duidelijk sprake van collectieve onverantwoordelijkheid. Ieder land vindt het belangrijk, maar doet niets om de verandering aan te pakken.

De belangrijkste controle van het paspoort is nu nog de visuele controle van een douaneambtenaar. Ze kijken naar de foto en naar je gezicht. Onlangs heb ik mijn paspoort moeten laten verlengen. Mij werd geadviseerd om geen bril op te zetten voor de pasfoto. Dat was voor mij nieuw. Zolang ik me kan herinneren heb ik een bril op mijn neus, dus die is min of meer vergroeid met me. Maar ja, ik kan zomaar een andere bril opzetten en dan wordt controle lastiger, omdat de bril afleidt. Vreemd was dat het een advies was en geen eis om de bril af te laten. Ik zou zeggen: een regel is een regel: je zet hem op of af. Dat wil nu wel zeggen dat ik in de toekomst bij elke controle even mijn bril zal moeten afzetten. Wordt dit niet gevraagd, dan weet je dat de dienstdoende douanier niet al te serieus kijkt. Die moet ook nog even kijken naar de echtheidskenmerken en als de man of vrouw denkt dat het klopt, ben je binnen. Degene met het valse paspoort zal altijd de drukste rij kiezen, omdat er dan minder tijd is voor een goede controle. In mijn ogen zou je met behulp van AI in combinatie met een scanner, een camera en een internetverbinding een eind moeten komen om bedriegers te ontdekken.

Tegenwerpingen zijn dat je dan volledig afhankelijk bent van de beschikbaarheid van een netwerk. Ook hier is best wel wat op te vinden, met aanhouden van lokale cachebestanden, dubbel uitgevoerde verbindingen en als inderdaad dan ook de stroom uitvalt met papieren backuplijsten, waarmee je op cryptische wijze een check op het nummer zou kunnen doen. Ik blijf het vreemd vinden dat het systeem zo lek is, dat je met valse documenten kunt reizen.

Toen ik mijn paspoort moest verlengen werden ook biometrische gegevens opgevraagd en opgeslagen, namelijk een paar vingerafdrukken. Een iriscopie ontbrak nog, maar had ook een optie geweest. Met die vingerafdrukken doen ze helemaal niets. Je zou kunnen bedenken dat als de computer-says-no bij check van het nummer, je direct wordt doorverwezen naar een tweede lijncontrole waarbij men de biometrische gegevens gaat checken. Vaak blijft het bij een beetje moeilijk kijken en op basis van een soort vertrouwen kom je het land in. Gek genoeg voel je een soort spanning en ben je opgelucht als alles goed blijkt, al weet je verdomd goed dat er niets aan de hand is. Je hebt eigenlijk niets te vrezen. Bij onze katten hebben we een chip ingebracht om ze te kunnen identificeren. In combinatie met een paspoort is er eenvoudig en efficiënt een match te maken. Uiteraard zal de wereld op zijn kop staan als we met dit voorstel komen om dit ook bij mensen te doen. De integriteit van het menselijk lichaam staat dan op de helling en wellicht zouden we met zo’n systeem groepen mensen kunnen lokaliseren en daarmee selecteren, zoals onze burgerlijke stand in WO2 ook een belangrijke informatiebron bleek voor de Duitsers om Joodse mensen op te sporen. De vraag is of in de huidige samenleving met aan elke deurbel en hoek van de straat een camera we nog zoveel waarde hechten aan onze integriteit. Al gauw denken mensen dat dit allemaal nogal meevalt, omdat men niets te verbergen heeft, totdat….