Afvalrace deelneemster Marion ligt op koers. In haar blog van deze week komt ze niet alleen zelf aan het woord, maar ook alle mensen die haar steunen in dit avontuur.
Doel fase 3, filmpje en…… schatten aan het woord
Vorige week even een keer geen blog van mij, sorry. Ik probeer het deze week dubbel en dwars in te halen en verwen jullie met zowel een bijdrage van mij, van lieve mensen die achter me staan en een filmimpressie (niet lachen!)
20 kilo minder moeder
Als ik volgende week naar Amerika ga, probeer ik 20 kilo minder moeder te zijn. Het zal er om hangen of ik het ga halen, maar ik zal in ieder geval in de buurt komen. Het uiteindelijke doel wat ik eind maart bereikt wil hebben, heb ik eigenlijk niet voor ogen. Althans niet in kilo’s. Eerlijk gezegd maak ik me niet druk of dat het uiteindelijk 21 of 25 kilo zal zijn.
Belangrijkste doel
Mijn doel is om de ingeslagen weg voort te zetten en vol te houden. Natuurlijk heb ik wel bepaalde dingen voor ogen, maar eerlijk, wat is een getal? Ik zit lekker in mijn vel en ben met veel leuke dingen bezig. Ik heb leuk werk, leuke vrienden en een lieve familie. Kortom: ik voel me gezond, gelukkig en tevreden!
Familie en vrienden aan het woord
De opdracht voor deze week was om vrienden of familie aan het woord te laten over mij. Ik heb een bijdrage gevraagd aan Jaride, Wendy en Dana. Zie hieronder voor hun woorden.
Toffe uitdaging
Graag wil ik nog wel even vertellen dat ik komende zondag ga bootcampen bij de Decathlon in Breda, samen met Yrea en Dave en zowat heel groep 5a van IKC Achterberg. We hebben er zin in!
Jaride aan het woord
Jaride, dochter, Washington
Toen mijn moeder vertelde dat ze in ‘de Afvalrace’ zat, dacht ik: dit is je kans. Bij ons in de familie ontbreekt het vaak aan discipline, iets wat met een volledig programma misschien wel bereikt kan worden. Aangezien ik in Amerika woon, krijg ik er niet super veel van mee. Ik lees trouw de blogs van mijn moeder en ik hoor van mensen uit mijn omgeving hoe goed ze bezig is. Als ze volgende week in Amerika is, zal ik zelf ook eens zien of ze echt veranderd is.
Trots op mama
Ik kan wel zeggen dat ik super trots ben op hoe ze het allemaal doet.
In de tussentijd heb ik al enkele foto’s voorbij zien komen waarop ik echt duidelijk kan zien dat ze veel is afgevallen. Daarnaast hoor ik van anderen dat ze echt betere keuzes maakt en ze vertelt mij ook over hoe dingen veranderd zijn.
Goede begeleiding en steun
Ik ben super blij dat ze zulke goede begeleiding krijgt van Ilse en Mira en dat iedereen in haar omgeving haar zo steunt. Zelf ben ik er niet om de support te geven, maar ik weet dat anderen dat zeker doen.
GO MAMA!
In onze familie zijn wij niet echt van het uitspreken van trots, omdat we toch wel weten dat we trots zijn op elkaar. Ik wil bij deze toch afsluiten dat ik SUPER TROTS ben op mijn moeder! Je bent een kanjer!
Wendy aan het woord
Wendy, collega en mede-bootcamper, Tilburg
Een aantal maanden geleden begon Marion met frisse moed aan haar strijd tegen de kilo’s, wat was ze blij dat ze uitgekozen was om mee te mogen doen aan de afvalrace. Maar het was niet alleen de strijd tegen de kilo’s die ze aanging, haar hele zijn, denken en doen werd onder de loep genomen. In de afgelopen maanden heb ik veel veranderingen gezien bij Marion.
Van sloffend naar energiek
Van een sloffende vrouw met een Dikkie Dik-tas (klinkt misschien wat oneerbiedig 😉 is ze veranderd in een energieke dame op sneakers die fier rechtop loopt en zelfs een balletje trapt met de kinderen op school.
Marion haar eetpatroon
Een andere verandering is het eetpatroon van Marion. Voordat ze aan de afvalrace begon lag de tafel tussen de middag bezaaid met allerlei soorten beleg, brood en andere lekkere dingen en smeerde ze de ene na de andere boterham om deze vervolgens met smaak op te eten. Omdat er toch ook aan de kilo’s gewerkt moest worden werden de goed belegde boterhammen vervangen door een gezondere variant en af en toe een groene smoothie. Nog steeds eet ze dit alles met smaak op.
Enthousiast vertelt ze elke week dat het Boerschappen pakket ook weer allerlei lekkere verrassingen bevatte en dat er weer een voorraadje gezonde maaltijden in de vriezer op haar ligt de wachten. Nu lijkt het alsof er nooit meer iets ‘ongezonds’ gegeten wordt, maar niets is minder waar….
Rode wijn vs Spa Rood
Marion geniet enorm als we op vrijdagavond weer een hapje gaan eten samen met een aantal collega’s en hun mannen, maar…. ze kiest wel bewust, rode wijn is natuurlijk erg verleidelijk, maar een spa rood gaat er natuurlijk ook prima in, als het maar rood is. Marion zegt altijd, ik mag alles eten, maar met mate.
Als ik friet eet, dan laat ik het koekje bij de koffie liggen.
Hierbij probeert ze elke keer het duel met haar reptielenbrein aan te gaan en ik moet zeggen, ze komt meestal als winnaar uit de bus.
Auto vs Fiets
En dan misschien wel de grootste verandering, Marion en sporten. Er moesten 5 sportmomenten in de week gepland worden. In het begin was het zwaar, weinig conditie, al die kilo’s die mee moesten doen, en motivatie die nog op een laag pitje stond. Maar toch, na niet al te lange tijd werd het enthousiasme van Marion steeds groter, het werkte zelfs aanstekelijk en ze riep meerdere keren per week dat sporten zo leuk is. Een keer in de week tennissen, een keer zwemmen, sporten met Ilse en Mira en een keertje naar de sportschool en natuurlijk de bootcamp op zondag-ochtend. Hoe fanatiek kun je zijn.
Maar de grootste verandering op sportgebied is misschien wel het laten staan van de auto en eens wat vaker de fiets pakken of de benenwagen.
Op de vraag of ik Marion even op moet pikken op zondagochtend voor de bootcamp krijg is steeds een ontkennend antwoord, ze gaat lekker op de fiets.
Ik kijk uit naar de metamorfose
De vraag van Marion of ik iets over haar wilde schrijven maakte me in eerste instantie aan het schrikken, ik dacht, wat moet ik in hemelsnaam schrijven…. Maar toen ik eenmaal bezig was kon ik niet meer stoppen. Er is zoveel veranderd sinds het begin van de afvalrace dat ik eigenlijk niet eens genoeg heb aan één A4-tje. Lieve Marion, heel veel succes nog met de laatste weken van de afvalrace. Je bent een topper en ik heb veel respect voor wat je allemaal al hebt bereikt en hoe je deze kans met twee handen hebt aangepakt. Ik kijk dan ook enorm uit naar de metamorfose die gaat komen, je mag trots zijn op jezelf. Jouw meiden weten niet wat ze zien als je ze binnenkort op gaat zoeken in het verre Amerika en China.
Liefs en een dikke knuffel, Wendy xx
Dana aan het woord
Dana, mede deelnemer Afvalrace, inmiddels al meer dan een kennis, Oosterhout
Of ik een stukje wil schrijven over Marion. “Hoeft geen heel A4 te zijn, hoor!” Het punt is dat ik er wel 4 vol kan schrijven….
Samen Sterk
Ik heb Marion leren kennen door onze deelname aan de afvalrace. Vanaf het moment dat ik haar zag klikte het.
Ik voelde me fijn bij haar en al snel bleek dat we om en van dezelfde dingen te kunnen lachen en balen.
Soms een beetje jaloers
Ik ben erg trots op Marion: al meer dan 18 kg kwijt en het lijkt haar allemaal zo makkelijk af te gaan! Ik moet er eerlijk bij zeggen dat ik soms ook jaloers ben op haar resultaat… Maar ze gaat er dan ook volledig voor.
Foto’s van haar avondeten
Wat ik al niet voorbij heb horen en zien komen om tot haar doel te komen: nieuwe schoenen, nieuwe sportoutfit, sportpedicure, weggeefactie van ongezondere voeding, tips voor boodschappen, enz. En dan heb ik het niet over de foto’s van haar avondeten!!! ECHT: ik heb nog geen avond hetzelfde eten op haar bord gezien. Ik verdenk haar er soms van foto’s van internet te halen, ;-).
Trotse moeder
Marion vertelt altijd vrolijk en vol liefde over haar 3 meiden. Twee dames wonen ver weg, maar zoals ze over alle 3 vertelt lijkt het alsof ze nog bij haar thuis wonen. Ze moet soms lachen als ze iets vertelt en dan moet je gewoon mee lachen. Volgende week gaat ze naar Amerika en ik verwacht elke avond foto’s met gezonde voeding!
Samen Sporten
We hebben allebei een sportabonnement en elke week plannen we een sport ‘date’ in. Ilse heeft een trainingsprogramma voor ons gemaakt, zodat we precies weten wat we moeten doen om zo veel mogelijk uit onze training te halen.
Na de training moe, maar voldaan
Het is niet altijd makkelijk om te gaan en het is niet altijd onze favoriete avondbesteding, maar als we klaar zijn zeggen we toch altijd dat we het maar weer mooi hebben gedaan. De sportochtenden op zondag doen soms (letterlijk en figuurlijk) ook zeer, 8.30u is best vroeg. We kijken elkaar vaak aan en weten dan precies van elkaar wat we bedoelen.
Reptielenbrein?
We doen echt ons best en halen alles uit de training doordat Ilse en Mira ons kennis hebben laten maken met ons reptielenbrein. Hij houdt van comfort en wil ons het liefste houden waar we nu zijn. Waar we soms als 2 tieners bij een oefening proberen te sjoemelen, zorgen Ilse en Mira telkens weer dat we ons herpakken en gaan doen wat nodig is. Het resultaat mag er nog steeds zijn!
We gaan ervoor en ons doel komt steeds dichterbij!
