‘Spaanders’ is een column waarin Dongenaar Henk Spaan zijn visie geeft op actuele Dongense zaken, de lokale politieke processen en al wat verder afkomt op de bewoners van de gemeente Dongen. Prikkelend en altijd op zoek naar het hoe en waarom van zaken. Henk Spaan (68) heeft 40 jaar overheidservaring, waarvan gedurende meer dan 27 jaar als gemeentesecretaris. Op dit moment houdt hij zich vooral bezig met managementadvisering en coaching.
Afscheid van de oude Cammeleur.
(Een persoonlijk verhaal met enige weemoed)
Volgend weekend is het zover. De Cammeleur gaat sluiten en wordt gesloopt. Op de vrijkomende locatie komt een nieuwe Cammeleur. Ik hoop echt dat die naam behouden blijft. Het blijft in mijn optiek jammer dat het bestaande gebouw niet grondig is opgeknapt, maar dat is niet meer terug te draaien. Zoals ik al eerder betoogd heb, moeten we nu met zijn allen hopen dat het bouwproces voorspoedig verloopt, dat er zich geen financiële overschrijdingen zullen voordoen en dat de exploitatie in de toekomst binnen de financiële kaders van de gemeentebegroting zal blijven. Nog veel onzekerheden dus, maar nu: vol gas vooruit. Ik wens de gemeente heel veel succes bij de bouw van de accommodatie en Stichting Donckhuijs bij de exploitatie ervan.
De sluiting van de Cammeleur maakt me in zekere zin toch ook weemoedig. Ik weet nog goed mijn eerste kennismaking met het gebouw. Het was een etentje ter gelegenheid van de start van de bebouwing op het Looiersplein aan de kant van de Hoge Ham. De oude Dongenaren weten het nog wel. De voormalige woning van Tandarts Sikking was gesloopt en ook het pand van Betsie Cloin. Daar kwam het appartementengebouw dat er nu nog staat, met op de benedenverdieping winkels. De fotozaak van Betsie Cloin heeft er heel wat jaren gezeten………”Van de oude dingen, die voorbij gaan!!!”
Het startsein van de bouw werd gegeven door Wethouder Leijten, samen met Sjef van Eijkelenburg, toentertijd een hele grote aannemer en voorzitter van het werkgeversverbond. Een belangrijk man in Nederland. Theo Leijten en hij konden goed met elkaar opschieten. Dat bleek eens te meer tijdens het diner. Jan Damen, de toenmalige uitbater van de Cammeleur, had het diner laten verzorgen door “La Bonne Chère”, nu een Chinees-Indisch restaurant aan de Hoge Ham. Sjef van Eijkelenburg zorgde er hoogst persoonlijk voor dat niemand en zeker de wethouder, ook maar iets tekort kwam. Dat was in elk geval wel te merken bij de speech van de wethouder, waarbij hij het had over “munne vriend Sjef”. De rest mag u erbij denken!! Een memorabele avond. Mijn eerste kennismaking met de Cammeleur en met een aantal spraakmakende Dongenaren.
Een ander gelegenheid die ik niet gauw vergeten zal, is het feest dat voor het gehele personeel van de gemeente, met alle partners, gegeven werd ter gelegenheid van het 25 jarige burgemeestersjubileum van Jan Dosker. Overigens een man waar ik heel veel aan gehad heb in mijn ontwikkeling als gemeentesecretaris. Een wijs man met veel kennis op heel veel gebieden en een slim en krachtig bestuurder. Bovendien een fantastische persoon om mee samen te werken; warm en hartelijk.
Die avond was er muziek, op een aantal plekken in de Cammeleur waren buffetten ingericht en er was volop te drinken. Er was ook een hilarisch optreden van Jan Mekes een geweldige sauwelaar. Hij kwam op als “Hent de schuppenleuner” werknemer van de gemeentelijke buitendienst. Deze keer geen grappen van Jan “op het randje of zelfs er overheen”, maar leuke subtiele grappen over de politiek in Dongen, de ambtelijke organisatie en vooral over Jan Dosker. Juist in die grappen bleek de waardering die Jan Mekes voor Jan Dosker had.
De Cammeleur was ook vaak de plaats waar voor medewerkers van de gemeente cursussen en trainingen werden verzorgd. Jan Damen was al lang geen uitbater meer; Carel van Aerle stond aan het hoofd. Hij was een prima gastheer en zelfs al was de cursus aan de saaie kant; de lunch die Carel verzorgde bracht de stemming er weer volledig in. Hij keek ook niet op een kroketje of een slaatje meer of minder en wij als deelnemers aan de cursussen ook niet.
Het jaarlijkse hoogtepunt in de Cammeleur was voor mij echter het carnaval. De sauwelavonden waren meestal een echte belevenis. Ik heb nog net “Kees Klets” als sauwelaar mogen meemaken. Zijn historische grap was steevast dat hij “voor zijn zaad altijd naar de Boerenbond ging” en dat dan in de wat dubbelzinnige context van zijn sauwel. U begrijpt dat in alle sauwels de gemeenteraad en vooral het college op de hak werden genomen. Ook de ambtelijke organisatie en is als gemeentesecretaris kwamen regelmatig “aan de beurt”. Soms stevige grappen, maar nooit beschadigend of beledigend. Ik vind het een voorrecht dat ik dat heb mogen meemaken.
Ook het veteranenbal was jaarlijks een hoogtepunt. Altijd heel goed georganiseerd en met heel leuke thema’s. Het nadeel voor mij was wel, dat ik vaak, tijdens het bal door mensen werd aangesproken over “iets met de gemeente”. Het ging over bomenkap, bouwvergunningen, loslopende honden, het verkeer, een uitkering enz. enz. enz. . Alles kwam voorbij, waarbij de muziek het gelukkig vrijwel onmogelijk maakte om welke enigszins zinvolle conversatie dan ook, te hebben. Gelukkig was er nog altijd de drank, die ervoor zorgde dat de klagers, want dat waren het meestal, de andere dag niet meer wisten met wie ze over welk onderwerp dan ook gesproken hadden. Het veteranenbal werd door vele veteranen georganiseerd. Heel persoonlijk denk ik bij het veteranenbal toch het meeste aan Jan Megens, Geert Koppers en later Peter Verschuren.
Als slot van het carnaval, nadat Manneke Pee verbrand was, was er nog een afsluiting in de grote zaal van de Cammeleur. Rond 11:00 ’s avonds was er dan de slotpolonaise. Toentertijd met Peter Verschure en later met Walter de Bruijne als prins carnaval aan het hoofd. Zo trokken we de Cammeleur uit en dachten met weemoed terug aan de fantastisch dagen die we gehad hadden en meteen keken we met veel verwachting al uit naar het nieuwe carnaval.
Voor mij zou een dergelijke polonaise ook het ultieme afscheid van onze trouwe Cammeleur zijn. Onder muzikale begeleiding van een of meer van onze carnavalsbandjes en onder leiding van de enige echte Prins Carnaval Andreo LVII (Wilbert den Boer) in polonaise de Cammeleur uit, waarbij de burgemeester de deur dicht doet.
Heel veel dank aan alle mensen die de afgelopen tientallen jaren in de Cammeleur gewerkt hebben en ervoor gezorgd dat iedereen zich thuis voelde en alles op rolletjes liep. En als laatste:
Dank je wel goeie ouwe Cammeleur.
