‘Spaanders’ is een column waarin Dongenaar Henk Spaan zijn visie geeft op actuele Dongense zaken, de lokale politieke processen en al wat verder afkomt op de bewoners van de gemeente Dongen. Prikkelend en altijd op zoek naar het hoe en waarom van zaken. Henk Spaan (68) heeft 40 jaar overheidservaring, waarvan gedurende meer dan 27 jaar als gemeentesecretaris. Op dit moment houdt hij zich vooral bezig met managementadvisering en coaching.
Roerige tijden in Dongen
Het was een roerige periode de afgelopen weken. Ik kreeg over een aantal voorvallen ook vragen of opmerkingen van mensen en ik zag bepaalde reacties op facebook. Daarom wil ik in deze column ingaan op de voorvallen.
De eerste vraag was: een raadslid gaat als eenpersoonsfractie door. Kan dat zo maar? Het antwoord is kort: Ja!! Elk raadslid, lid van provinciale staten of het parlement, wordt als persoon gekozen. We kiezen dus niet een aantal partijen in de gemeenteraad, maar 21 individuele raadsleden. Daarvoor hebben we het stelsel van de evenredige vertegenwoordiging en daar moeten we het mee doen. Dit betekent ook dat elk raadslid in principe de ruimte heeft om een persoonlijke stem uit te brengen. Een raadslid stemt zonder “last of ruggespraak”. Dit houdt in dat hij/zij niet mag zwichten voor druk van buitenaf en dat hij/zij persoonlijk verantwoordelijk is voor de gemaakte keuze. Dat er in de praktijk binnen de fracties afspraken over stemgedrag worden gemaakt, doet aan dat individuele recht principieel ook niets af. Het is voor een betrokken partij natuurlijk niet leuk, maar dat is het voor het individuele raadslid ook niet. Tegen die achtergrond kun je dan ook niet anders dan de keuze van een raadslid om in de gemeenteraad een eigen lijst te beginnen, te accepteren en te respecteren.
Het tweede punt was de opmerking van meerdere personen dat twee raadsleden die vóór de stemming de raadzaal verlieten, dus wel tegen het betreffende voorstel zouden zijn. Dat is meestal een voorbarige conclusie. Raadsleden verlaten voor de stemming meestal de raadzaal als er sprake is, of kan zijn van belangenverstrengeling. In de jaren dat ik gemeentesecretaris ben geweest heb ik dat, voor zover ik me herinner, twee keer mee gemaakt.
In het geval waar op gedoeld werd, ken ik de redenen van de raadsleden niet om de zaal te verlaten. Het is in elk geval niet eerlijk om daar, zonder verificatie van de feitelijke redenen, dan maar een eigen (negatieve) interpretatie aan te geven. Het zou best eens kunnen blijken dat het niet aanwezig zijn bij de stemming, juist een heel zorgvuldige en inhoudelijk correcte reden heeft.
In het verlengde hiervan ligt ook het derde punt. Dat gaat over de uitspraak van de rechter in kort geding over de aanbesteding van de multifunctionele accommodatie. Ik was geraakt door de negatieve en ongenuanceerde opmerkingen die op facebook over dit onderwerp zijn gemaakt. Ik ben ervan overtuigd dat het college zeer zorgvuldig te werk is gegaan bij de aanbesteding en de aanbestedingsvorm die gekozen is. Het kan niet anders zijn dan dat dit ook juridisch goed is onderzocht.
Toen bij de beoordeling van de diverse aanbiedingen bleek dat een van de partijen een vormfout had gemaakt, heeft het college een zeer lastige afweging moeten maken. Ook daarbij zal men zonder enige twijfel deskundig juridisch advies hebben ingewonnen. Tegen die achtergrond ging men met vertrouwen naar de rechtszitting. De uitspraak van de rechter was dan ook een teleurstelling. Zijn redenering was kort gezegd: de vormfout staat niet in verhouding tot het belang van het betreffende bedrijf en de sanctie van de kant van de gemeente (uitsluiting van de verdere procedure).
De gemeente had nu, zoals ook in het artikel op Dongen.Nieuws.nl stond, twee keuzes. Naar de rechter gaan of het keuzeproces opnieuw doorlopen met ook een nieuwe keuzecommissie. De gemeente had alle reden om in hoger beroep te gaan, maar heeft uit praktische overwegingen besloten om voor de tweede mogelijkheid te kiezen. Daarbij is het tijdverlies en zijn de meerkosten tot minimale omvang te beperken, de belangrijkste en terechte overweging.
Men hoopt nu eind januari een nieuwe voorlopige beslissing te kunnen nemen. Zoals ik al eerder schreef, ben ik tegen het MFA in zijn huidige opzet. Ook schreef ik, dat dit nu niet meer van belang is. Er is een besluit genomen en de Dongense gemeenschap heeft er niets aan dat er verder tijdsverlies en meerkosten ontstaan. De aanpak van de gemeente onderschrijf ik dan ook.
Er zitten echter nog wel wat adders onder het gras. Met name kunnen straks partijen die uiteindelijk niet gekozen zijn, alsnog weer lastig gaan doen en juridische procedures aanspannen. Met name het bedrijf dat in eerste instantie de voorlopige gunning kreeg, zal niet blij zijn en al helemaal niet als na nadere overweging besloten mocht worden om een ander te kiezen.
Ik hoop dat al dit juridische en tijdverslindende gedoe, niet gebeurt. Nogmaals daar hebben we met zijn allen niks aan. De kans echter dat “dit muisje nog een staartje krijgt” acht ik zeer reëel.
Neemt niet weg, dat ik vind dat het college correct, naar eer en geweten en na goede advisering, gehandeld heeft. Daar ongenuanceerd op gaan lopen schelden heeft geen zin en doet ook geen recht aan het lastige en ingewikkelde keuzeproces waar het college voor gesteld was en nu nog steeds is. Echt geen benijdenswaardige positie.
