‘Spaanders’ is een column waarin Dongenaar Henk Spaan zijn visie geeft op actuele Dongense zaken, de lokale politieke processen en al wat verder afkomt op de bewoners van de gemeente Dongen. Prikkelend en altijd op zoek naar het hoe en waarom van zaken. Henk Spaan (68) heeft 40 jaar overheidservaring, waarvan gedurende meer dan 27 jaar als gemeentesecretaris. Op dit moment houdt hij zich vooral bezig met managementadvisering en coaching.
De Beljaart
De Beljaart begint zo langzamerhand een mooie wijk te worden. Ruim van opzet met mooie woningen. Daar zullen veel mensen met plezier wonen. Maar….Je zult toch maar in een van de woningen in De Beljaart fase 2 wonen. Na alles wat er al gebeurd is, heb je nog steeds geen goede warmwatervoorziening. Dat is op zijn zachtst gezegd: schrijnend.
Het probleem deed zich eigenlijk al vanaf het begin, voor. Ook bleek al heel snel dat, als het al zou lukken, alleen met grote investeringen de installaties misschien op peil konden worden gebracht. Toen had de gemeente en dan met name het college, dat collectief verantwoordelijk was, de keuze tussen meteen doorpakken of tegen beter weten in, trachten te redden van het systeem wat mogelijk was. Toen had men, hoe jammer ook van de reeds gedane investering, de bewoners meteen een gasleiding of iets dergelijks moeten aanbieden.
De kosten daarvan inclusief eventuele aanpassingen in de individuele woningen zouden aanzienlijk lager zijn geweest dan nu al in allerlei lapmiddelen is gestoken. Dan zouden ook de problemen van de laatste jaren met installateurs en allerlei onderzoeken, allang vergeten zijn. Nu weet je niet wat er allemaal nog gaat gebeuren. De betreffende families zitten met de ellende en een oplossing is nog niet in zicht. Ook zullen de kosten voor de gemeente verder stijgen. Nogmaals: schrijnend.
Nou is het wel een lastige keuze voor een gemeente: op welk moment neem je het verlies en los je de zaak concreet op, of ga je (koste wat het kost) voort op de ingeslagen weg. De menselijke neiging is om te trachten het proces dat fout loopt, te gaan herstellen. Dat het college in het verleden dat ook gedaan heeft, is dus op zich wel begrijpelijk.
In een eerdere column heb ik het gehad over de Wet van Murphy. De Beljaart is een schoolvoorbeeld van deze wet. Hoe je het ook wendt of keert, als je de vicieuze cirkel van deze wet niet doorbreekt, blijft de ellende doorgaan. Op dit moment zit de gemeente en zitten de bewoners in een patstelling. Er wordt wat heen en weer geschoven, er wordt met vingers gewezen, er worden beschuldigingen geuit, maar er gebeurt niets. Wat zou u zeggen van het tonen van wat bestuurskracht???
We moeten ons goed realiseren dat er met de huidige installatie en in de huidige opzet, geen goede oplossing meer mogelijk is. Ik ben daar tenminste van overtuigd. Het is daarom noodzakelijk dat de gemeente 2 dingen doet. Een is de procedure tegen de installateur gaan voeren. Daarvoor is volgens mij ook geen weg meer terug.
Parallel hieraan zou ik de gemeente adviseren om voor elke woning op zich een passende oplossing te zoeken, in overleg met de individuele bewoners. Dat gaat natuurlijk weer geld kosten, maar nog meer pappen en nathouden is onverantwoord en onaanvaardbaar. De bewoners zitten al veel te lang, letterlijk en figuurlijk in de kou en kunnen geen kant op. Hun huis verkopen, is feitelijk geen optie. Wie zou de woning willen kopen? Dus moeten ze wel door. Ik heb echt met ze te doen.
Of het nou terecht is of niet, iedereen snapt dat de geschetste gang van zaken niet goed is voor het openbaar bestuur in Dongen. Er is sprake van een echte imagoschade en het vertrouwen in het bestuur neemt verder af. Ook vanuit die optiek moet de gemeente nu zijn kracht tonen en doorpakken om een voor de bewoners aanvaardbare oplossing te vinden. Daar hebben de bewoners zo langzamerhand wel recht op. Ik wens hen sterkte.
