Op 3 oktober begonnen Marion Delissen, Melanie van der Schans en Marcel Jochems aan de Afvalrace. De drie werden uit een groot aantal aanmeldingen geselecteerd om zes maanden lang kosteloos onder leiding van een personal trainer te werken aan een fitter, gezonder en gelukkiger leven. In een serie blogs houden de kandidaten de lezers van dongen.nieuws.nl op de hoogte van alle ontwikkelingen. In deze blog maken we nader kennis met Marion (blog 1 en blog 2).
Blog 1: Mag ik me even voorstellen?
Als laatste van de drie uit Dongen ben ik nu aan de beurt om me voor te stellen. Mijn naam is Marion Delissen en van oorsprong ben ik geen Dongense, maar kom ik uit Eindhoven. Als ik echter zou gaan vertellen waar ik allemaal gewoond heb, zou ik een aparte bijlage moeten leveren want ik ben echt al heel vaak verhuisd. In 1962 ben ik geboren en toen had ik een broer van 3 jaar. Toen ik zelf 4 jaar was kreeg ik nog een broertje. Als enige meisje dus (behalve mijn moeder natuurlijk) binnen ons gezin. De rollen waren een beetje omgedraaid, want ik ben de enige die van voetbal houd. In de tijd dat wij een (zwart-wit) tv hadden, ging ik met ons pap op de fiets naar opa en oma om daar voetbal te kijken, zij hadden namelijk een kleurentelevisie.
Na mijn middelbare school wilde ik heel graag naar de Pabo, maar de vooruitzichten op werk waren heel slecht. Gekozen voor een alternatief en ik kwam terecht bij het reisbureau van de spoorwegen (bestond toen ja). Jaren bij de NS gewerkt en vervolgens bij D-reizen. Eerst bij de afdeling vakantiereizen, later bij de luchtvaartafdeling (IATA). In de tussentijd kreeg ik verkering, gingen we trouwen en zijn er 3 geweldige dochters geboren. Toen zij alle 3 naar de basisschool gingen, heb ik ontslag genomen bij D-reizen en ben ik alsnog aan mijn droom begonnen: (deeltijd) Pabo. Supertrots was ik toen ik in 2005 mijn diploma in ontvangst mocht nemen en superblij was ik toen ik in datzelfde jaar op IKC Achterberg mocht beginnen. Daar werk ik nu nog steeds en heb ook dit jaar weer een superklas: 5a! Ruim 6 jaar geleden ben ik gescheiden en kon ik woonruimte krijgen naast mijn werk. Ideaal! Mijn dochters zijn inmiddels allemaal volwassen en zij zijn mijn voornaamste motivatie om aan de afvalrace te beginnen. Ik weet niet of zij het zo leuk vinden als ik hun naam hier vermeld, daarom zal ik ze dochter 1,2 en 3 noemen.
Dochter 1 is vorig jaar december getrouwd en met haar man vertrokken naar Shanghai voor een aantal jaar. Zij hebben daar beiden werk. Dochter 2 gaat in september 2017 trouwen. Zij en haar vriend wonen (gelukkig) in Oosterhout en met hen heb ik een talentenpas gekocht voor de Bussel (cabaret). Dochter 3 is in augustus vertrokken als au-pair naar Washington en heeft het daar geweldig naar haar zin.
In het voorjaar ga ik zowel naar Amerika als naar China en ik zou het geweldig vinden als zij mij niet herkennen op het vliegveld (Mam, ben jij het echt? [Symbool] ). En als ik naar een “gewone” winkel kan gaan om mooie kleren te kopen voor de bruiloft van dochter 2………..
Sinds augustus woon ik dus helemaal alleen en kan ik niemand meer de schuld geven van de inhoud van mijn koelkast of keukenkastjes. Tijd om het roer om te gooien. Mezelf een schop onder de kont te geven (moet je wel lenig voor zijn….) en ervoor te gaan! Inmiddels goed kennis kunnen maken met Ilse en Mira, mijn coaches/trainers en ik denk dat ik mede dankzij hen een heel eind kan gaan komen.
Wordt vervolgd…………
Blog 2: Afvalrace, het begin
Hoewel ik heel makkelijk ben in praten, moet ik er even aan wennen om van alles op papier te zetten…… Nadat Ilse en Mira bij mij aan de deur zijn geweest om me te verrassen met het feit dat ik deelnemer mocht zijn aan de Afvalrace, had ik nog 2 volle dagen voordat ik me moest melden voor de aftrap. Dus nog 2 dagen waarin ik mijn oude leven kon voortzetten zonder me schuldig te voelen. Ilse en Mira waren de deur nog niet uit, of ik had die zak snoep die over was gebleven van de schoolreis al tevoorschijn gehaald. Het smaakte eerlijk gezegd heerlijk, maar ik was me bewust van het feit dat ik mijn kop in het zand aan het steken was. Alles wat eraan komt, moet er tenslotte ook weer een keer af. Alsof dat niet genoeg was, ben ik de avond voor de aftrap naar de Bok gegaan met een aantal collega’s. Genoten van een borrelplank en een uiensoep met een heerlijke laag gesmolten kaas. Ja, nu kon het nog……
Op zaterdag 24 september volgde de aftrap. Er moesten wat administratieve handelingen worden verricht en de ochtend werd afgesloten met een heftige training. Het gevolg van de training was dat ik dat weekend me de trap op moest slepen en dat ik haast niet meer op kon staan als ik van zit- naar staan wilde gaan. Maar ja, om nou het hele weekend op de wc-pot te blijven zitten…… Pijn………grrrrrrrrrr Anderhalf jaar geleden ben ik gestopt met roken, dus ik weet dat er ergens in mijn hoofd een knopje zit die ervoor zorgt dat ik wél zelfdiscipline heb. Dus: aan de slag en geen smoesjes meer! Er werd me gevraagd om foto’s door te appen (aan Ilse en Mira) met alles wat ik eet op een dag. Het mocht ook een collage zijn, haha. Aangezien ik nogal eens mijn telefoon vergeet mee te nemen naar mijn werk, zijn er wat collega’s bezig geweest met het fotograferen van mijn boterhammen, appels en tomaatjes. Daarvoor nog mijn dank collega’s!
In het kader van “bewegen is gezond” ben ik op maandagavond wezen tennissen bij TC de Wiel, mij eigen kluppie. Op donderdag ben ik naar de Vennen gegaan om een zoveel-badenkaart te kopen en ben daar fanatiek baantjes gaan zwemmen. Het was nog lekker ook. Dochter 1 (met toestemming van haar: ze heet Lisanne) is over uit China, dus vrijdag gezamenlijk lunchen in Beum (kende ik niet, maar leuke zaak). Foto van mijn bestelde salade doorgestuurd, maar de stokbroodjes met boter vergat ik even te fotograferen. Ze waren overigens wel lekker. Omdat het de vorige week goed was bevallen om naar de Bok te gaan, gingen we deze vrijdagavond op herhaling. Na navraag bij mijn coaches, gaven zij aan dat ik het beste kon kiezen voor een salade (dressing apart) of een soep (mits er geen suiker in zit). Ik denk dat die gesmolten kaaslaag van vorige week ook niet echt de bedoeling zal zijn………
Zaterdag zijn we met dochter 2 naar een bruidswinkel in Rosmalen geweest en heeft zij DE jurk gevonden. Say yes tot he dress! Een klein traantje wegpinken is normaal, toch? Zondagochtend 8.30uur stond de eerste training op het programma samen met de personal trainers. Afgesproken in het Trimbos in Dongen. De plek die ik alleen ken van levend stratego met de klas. Zo zie je het bos ook eens van een andere kant. Eerst een rondje gelopen en bij de 2e ronde ook oefeningen gedaan. Het ging niet om hoe vaak ik een oefening kon doen, maar er werd voornamelijk naar mijn houding gekeken en er werd me verteld waar het wel of juist niet pijn mag doen. Ik vond het moeilijk om tijdens de oefeningen ook nog door te ademen. Gelukkig wel gedaan, anders zat ik hier natuurlijk niet meer……Na de training voelde ik me heerlijk. Eerlijk gezegd voelde ik me fitter dan voor de training. Super gevoel!
Maandagavond de keuze om te gaan tennissen of naar de film bij de cinemaclub Dongen. Gekozen voor het laatste. Je moet tenslotte niet overdrijven he??? Afgelopen week heb ik echt op mijn eten gelet, hoewel we daar nog niet uitgebreid over gesproken hebben. Sinds deze week ben ik lid van Boerschappen. Als je niet weet wat dat is, dan kun je dat opzoeken op internet. Ik heb nu een krat met gezonde- en streekproducten in huis. Heb er zin in. Het is donderdag nu ik dit stukje schrijf. Ik ga zo weer zwemmen en heb voor zondag weer afgesproken met de dames coaches. Zaterdag ga ik naar het Nederlandse handbalteam kijken en zondag naar de dames 1 van HV Dongen. Zou leuk zijn als je van sport kijken ook een beetje afvalt. Neenee, ik moet het zelf doen en ben al redelijk goed bezig geweest. Het kan nog beter, dat weet ik. Wordt aan gewerkt!
